Plan B
Het wordt wel weer eens tijd voor een update. De week na het EK behoort tot één van de lastigste. “Hoe kom je over deze teleurstelling heen?”, vroeg Floris van den Hoorn (NOS Langs de lijn e.o.) mij. Dat was een vraag waar ik zondag 12 augustus nog geen antwoord op kon geven.
Het is makkelijk zeggen, “blik vooruit” of “er komen nieuwe kansen”. Natuurlijk is dat zo, maar het EK marathon is pas over vier jaar opnieuw!
In de week na het EK heb ik niet gelopen, omdat dat fysiek niet ging. Wandelen ging vanaf donderdag pijnvrij, maar fietsen ging gelukkig! wel zonder al te veel problemen. Een week van relatieve rust had ik. Een paar uurtjes op de fiets, een beetje wandelen, lekker eten, familie uitje, kletsen met vrienden, maar ook een geruststellend medisch onderzoek maakten dat ik na een week weer zin kreeg om plan B uit de kast te trekken. En dat plan is precies de reden waarom ik nu ben neergestreken in Bad Dürrheim, één van mijn favoriete trainingsoorden.
Grote dank aan alle mensen in mijn nabije omgeving, mijn medische team en mijn trainer. Op het moment van tegenslagen als deze, besef ik me maar al te goed dat de individuele sporter die ik ben, alleen succesvol kan zijn met een divers en hecht team om mij heen.
Wordt vervolgd...
EK Berlijn
En daar vlogen al mijn ambities voor dit EK. Ergens in de eerste ronde verstapte ik mij en/of verzwikte mjjn voet, bij de eerst volgende bocht had ik pijn. Pijn aan mijn achillespees en mijn hiel/hak. Ik moest even inhouden en een gaatje laten naar mijn groepje, de kopgroep! Op dat moment maakte ik me nog geen zorgen. Ik dacht: “rustig blijven, de focus op iets anders en dan loop ik op m'n eigen tempo terug naar de groep. Helaas, werd de klacht per bocht erger. En ging ik steeds meer aangepast lopen. Ik zag Bram, mijn trainer, en gaf aan wat er was. Een bezorgde blik kreeg ik terug. Bram stapte snel op z'n fiets en stond , gelukkig!, op de kruising vlak bij ons hotel. We zeiden het eigenlijk gelijktijdig, … en toen stond ik daar. Tranen in de ogen. Het startnummer afgegeven, m'n chip ingeleverd en helemaal gebroken, want geen weg meer terug.
Ik wist ‘t, Bram wist ‘t, m'n trainingsmaatjes wisten het, ik stak in een bloedvorm. Nooit voelde ik mij zo klaar voor een marathon. Ik kwam niet naar Berlijn om mee te lopen, ik kwam met ambities voor een minimale top 6 klassering. Met het gemak waarin ik in de kopgroep liep wist ik, zelfs voor het 10km punt (sommige dingen voel je gewoon, dat is niet uit te leggen), dat dit reëel zou zijn. Het werd echter een DNF.
Het eerste medische onderzoek geeft de uitkomst zoals je die verwacht bij het geen er gebeurd is onderweg. Er lijkt niets kapot, gelukkig. We zullen zien hoe het aanvoelt na een weekje rustig aan. Ik hoop goed, want reken er maar op dat ik mijn goede nog graag even wil uitbuiten in één van de komende najaarsmarathons!
Hoe balen het ook is, dat gevoel is niet te beschrijven, het was de beste beslissing die ik/we konden nemen en hebben genomen.
Iedereen bedankt voor alle support, vooraf, onderweg en na mijn uitstappen.
Nog 1 weekje
Nog één week tot ik in actie mag komen op het EK. Nog één week genieten van de vorm waarin ik nu verkeer, hoewel vandaag even niet, want ik heb een rustdag.
Een hele dag op de bank liggen is zeker niet wat ik doe op een rustdag. Nee, een beetje wandelen, rondje (op m'n "normale"fiets) fietsen, lezen of een dagje weg zijn voor mij goede invullingen. Vandaag een combi van dat alles, eigenlijk al sinds gistermiddag. Na de ochtendtraining, waar Bram (trainer) ook lekker door mocht trappen om mij al fietsend bij te kunnen houden, lunch en middagdutje ben ik naar Maastricht gereden. Vandaag vind hier de Ironman van Maastricht plaats, een hele triatlon. Mijn super(trainings)haas / (trainings)maatje doet mee. En dat wil ik van dichtbij meemaken. Want, wow, een hele triathlon! dat is niet niks! 3,8km zwemmen, 180km fietsen en 42,195km lopen, ga d'er maar aan staan. Deze rustdag van mij komt nu dus perfect uit. De eerste twee onderdelen volg ik vanuit m'n luie stoel, via de live tracker, in de eerste plaats denk ik namelijk wel aan mijzelf en mijn piekmoment van volgende week. Ja, dat is de topsporter. Een hele dag op de benen staan en rondsjouwen passen niet in een ideale voorbereiding. Wanneer hij bijna moet gaan wisselen van fietsen naar lopen ga ik met de fiets naar het centrum. Uiteraard met voldoende, eten, drinken , vandaag ook een jackje! en ook neem ik een stoeltje mee om hem het derde en laatste onderdeel (een hele marathon!) vanaf de zijkant aan te moedigen. Goed bestede rustdag dus 🙂
En dan na morgen weer genieten van die topbenen van mij. Na morgen? Ja, want de dag na een rustdag draai ik over het algemeen ietsje minder. Dinsdag alles even fine tunen bij de fysio, woensdag een vaartspel (wisselende tempo's), gevolgd door een massage en donderdag met de trein naar Berlijn. De dagen zullen voorbij vliegen, dat weet ik nu al. En dat is goed, want ik kan haast niet wachten tot ik eindelijk weer een marathon mag lopen!
12 augustus 9.05u, start en finish bij de Gedächtniskirche in Berlijn
Perspresentatie TeamNL EK 2018 Berlijn
Van hoogte- naar warmtestage
Eigenlijk kan ik mij niet beter wensen. Thuiskomen van de hoogtestage en dan is het gewoon heet in Nederland. Nee, het is niet fijn om te trainen in die warmte, maar het is natuurlijk wel een ideale voorbereiding op een mogelijke warme "toernooidag". Ik hoop het niet, maar zo ja, dan heb ik in ieder geval een paar belangrijke trainingen onder warme omstandigheden kunnen afwerken.
De vier weken in Sankt Moritz waren super. Goede trainingen afgewerkt, in goed gezelschap en in uitstekend weer. Okay, ik waaide soms achteruit of opzij, maar op dat soort dagen was het ook heel fijn om de wind in de rug te hebben en dan net wat harder te kunnen lopen dan ik normaal doe bij dezelfde hartslag. Wat het weer ook was, één ding is zeker, ik draaide goed en ben fit en vol zelfvertrouwen terug naar Nederland gekomen.
Het is maar goed dat ik zo vol vertrouwen ben, weet dat ik vaak ernstige hoogtedippen heb en geen warm weerloper ben. Anders had ik vandaag niet zo "verstandig" getraind. Vanochtend, met m'n moeder als begeleider en bidondrager op de fiets, ging ik een mooie ronde door het Nationaalpark Dwingelderveld. Het is heel verleidelijk om de hitte te mijden, door vroeg of laat op de dag te gaan trainen. Wij gingen tussen 9.00u en 9.30u op pad, de tijd dat het echt gaat opwarmen. Dat hebben we geweten, vooral ik. De benen voelden super, maar m'n hartslag steeg sneller dan gewenst. De benen wilden sneller, maar het verstand zei: "nee, houd je aan je hartslag." Zo snel als ik wilde ging het dus niet, maar ondanks dat een goede training. Langere tijd op marathonintensiteit gelopen en veel kunnen drinken.
Nog een kleine drie weken te gaan en nog een paar mooie en belangrijke trainingen op het programma om echt in vorm te raken. Ik kijk er naar uit om 12 augustus van start te gaan!
Vandaag is de officiële selectie voor het EK (6-12 aug) bekend gemaakt. Op dinsdag 31 juli is de teambijeenkomst op Papendal. En op donderdag 9 augustus reis ik naar Berlijn. Voor een lijst met alle geselecteerde atleten surf je naar: https://www.atletiek.nl/nieuws/nederland-met-46-atleten-naar-ek-atletiek-berlijn
Voor het tijdschema en andere informatie over het EK surf naar: https://www.berlin2018.info/
Update vanuit Sankt Moritz
Zoals altijd vliegt de tijd als je het naar de zin hebt, nu dus ook. Twee van de vier weken zijn voorbij gevlogen. Nog twee weken Sankt Moritz voor de boeg, betekent dat het vandaag nog precies vijf weken is tot mijn marathon!
Op donderdag 21 juni stapten we 's avonds in de auto. Na een overnachting ergens in Duitsland reden we vrijdag naar onze bestemming, Sankt Moritz. Zoals altijd is het de eerste dagen een kwestie van rustig aan doen en je lichaam de tijd geven zich aan te passen aan de hoogte. Bij mij is dat iedere keer opnieuw ook echt nodig. Hoe ik dat merk? Na twee weken hier loop ik bij een zelfde hartslag met gemak 15 tot 20 sec sneller per kilometer. Daarnaast in de eerste dagen een licht verhoogde ochtendpols.
Als gezegd de tijd vliegt! Goed gezelschap en een fantastische omgeving zijn daar deel aan. En wat te denken van het mooie weer! Al die dingen zijn leuk, maar het belangrijkste is dat ik echt lekker "draai".
Vanochtend (zondag 8 juli) gingen we er op uit voor een lange duurloop, de eerste echte. Een mooie route langs de jeugdherberg, Lej da Staz, door het bos naar Pontresina, naar de Val Roseg Gletsjer en onderaan de gletsjer omgekeerd en bijna dezelfde weg weer terug. Als afsluiting, in het zonnetje, lekker met de beentjes in het ijskoude water de restjes uit onze bidon opdrinken. Het was weer een genot. Morgen is het tijd om het lichaam even wat rust te geven. Een massage en dan, bij mooi weer, rustig wandelen, aan het water liggen en/of bovenop de berg genieten van een mooi uitzicht en een lekkere versnapering. Letterlijke bijtankdag dus. Dinsdag pakken we de trainingen voor het tweede deel van onze stage hier weer op.
Meer updates, foto's en filmpjes ontvangen? Reis mee en meld je aan als supporter / sponsor.