Damloop 2023
Niet mijn dag, zou je kunnen zeggen.
Toen we met de bus van het atletenhotel naar de start in Amsterdam werden gebracht werd ik wagenziek. Ik was blij dat we er waren en we eruit konden. De hoop was dat ik dan zou opknappen, maar dat gebeurde niet echt. Kort voor me op de grond kijken was geen probleem, maar mijn blikveld verruimen of mijn hoofddraaien gaven het gevoel of ik 10 rondjes achtbaan had gedaan.
Ach, ik liep ooit eens een hele sterke Sylvestercross in Soest, terwijl ik mij voor de start misselijk voelde. Dus niet nadenken en de laatste preparaties voor de doen. Één van die dingen was een neusplakker op, zodat je neusvleugels wijder openstaan. Dit gaf mij ineens zoveel frisse lucht dat het in m'n hoofd iets opklaarde.
Plan was een vlakke of progressieve race lopen. De eerste kilometer uitgezonderd, aangezien die een flinke afdaling kent door de IJtunnel. Het tempo kwam makkelijk. Gezien de trainingen verraste dat niet, maar natuurlijk wel naar hoe ik me voor de start voelde. Ik hield me goed aan mijn eigen plan en voelde met sterk. Tot ik net voorbij de 10km een bekend vervelend gevoel in mijn linkerbeen ervaarde. Door goed op mijn pasritme en techniek te letten en niet te versnellen in het laatste deel dacht ik ales onder controle te kunnen houden. Tot ik niet veel later kramp kreeg in mijn rechterkuit. Ik vermoed door het ontzien van mijn linkerbeen. Van 12km tot er met de finish ben ik een aantal keer gestopt om de kuit te masseren en te rekken. Hierna pakte ik dan heel makkelijk het tempo weer op, maar wat koop je daarvoor als je kort daarna weer moet stoppen.
Na mijn geslaagde wedstrijddrieluik in juni/juli zagen we dat ik weer een stapje had gemaakt. Dat maakte dat ik nieuwsgierig was naar wat ik vandaag zou kunnen. Helaas bracht het me niet waar ik op hoopte. Een flinke domper. Teleurgesteld en verdrietig direct na de finish. Een paar uur later kan ik weer goed relativeren en zie nog voldoende mogelijkheden voor mooie dingen, maar eerst natuurlijk eerst even kijken hoe het herstel deze week gaat.
Team Volare wint
De derde wedstrijd oprij die ik liep was een 5km in Voorthuizen. "Voorthuizen loopt" een feestje voor het hele dorp.
Volaresports, mijn management, zit gehuisvest in Voorthuizen. Al vaak ben ik gevraagd om mee te lopen in team Volaresports tijdens deze wedstrijd en deze keer zei ik: "ja".
Aangezien ik twee weken terug een 10km liep (PR en winst in Appingedam!) koos ik nu voor de 5km. Twee keer een 10km in korte tijd in de zomer, met dus twee keer kans op heel warm weer, leek ons iets te veel van het goede toen we mijn planning maakten. En wat ben ik blij met die vooruitziende blik! Na een iets koelere week was het zaterdag weer serieus warm. Met de temperatuur had ik net als in Zwolle (4MIJL evenaring pr) en Appingedam geen problemen, maar de gekke lucht wel. Een soort benauwdheid die me op de luchtwegen sloeg waardoor ik het zwaar had met ademen.
Om 18u was de start. En ik nam me voor rustig te starten, maar wat is rustig op een 5km? Juist ja. De eerste 200m à 300m gingen ietsje vlotter, maar daarna temporiseerde ik al snel. En als je dan doorkomt zo rond de 3.20 op de eerste km, het tempo van mijn 10km in Appingedam, tsja dan zou je zeggen dat is niet te gek hard op de halve afstand. Alleen voelde ik al bij dat eerste kilometerpunt dat het voor vandaag wel te gek was. Een tikkeltje eigenwijs probeerde ik toch het tempo houden, want het is maar vijf kilometer zo dacht ik. Tot drie kilometer ging het redelijk, maar in kilometer vier had ik een echte dip en concentratieprobleem en zakte het tempo behoorlijk. De laatste 500m wist ik me wel te herpakken en zo kwam ik in 17.03 over de finishlijn. Winst bij de dames en ook winst met team Volaresports (Tom Hendrikse, Shan Biwott , Robert van der Stelt en ik).
Geen toptijd, maar wie liep dat wel vandaag?
PR en winst in Appingedam
Eerlijk gezegd heb ik er geen woorden voor, dus ik houd het kort (denk ik).
Het plan voor vandaag was om het tempo van de 4Mijl van Zwolle door te trekken op de 10km. Dat zou betekenen kilometers van 3min20sec. En dat zou dan moeten resulteren in een pr van 40seconden. Gekkenwerk bij temperaturen achterin de 20graden?
Twee weken geleden in Zwolle was het warmer, dus dat vond ik al een plus puntje voor vandaag. Toch ging ik net als in Zwolle goed koelen. Veel ijs en koud drinken. Ik startte redelijk behoudend, want de keren dat ik in Appingedam liep had ik altijd flink verval. Ook al wilde ik een bepaald tempo lopen dat zou niet geforceerd moeten gaan, maar op gevoel, zoals ik eigenlijk altijd loop. Na een kilometer lag ik al een aantal meters achter de dames kopgroep, maar al vanaf 1,5km begon ik ook weer langzaam in te lopen. Voor de 5km doorkomst was ik doorgeschoven van plek 6 naar plek 2 en rond het 6km punt pakte ik de kop. Ik kon blijven gaan. Het ging zelfs steeds een tikje sneller. In de finishstraat wist ik er nog een soort van sprintje uit te persen en stopte de klok op 33.19 Mijn allereerste 33-er uit mijn carrière. Wat een heerlijk gevoel geeft dat.
Winst in Zwolle
Dat is een lekker begin van mijn wedstrijdrieluik. Winst op de 4 Mijl van Zwolle in een parcoursrecord en 11e overall.
Het was een warme editie. Zo warm dat het mij verstandig leek om een aantal koelmethoeden, zoals geleerd voor en toegepast tijdens de Olympische marathon van Tokyo2020, uit de kast te halen. Koude drank om de lichaamstemperatuur voor, tijdens en na de w-up zo laag mogelijk te houden. Een petje met daarin ijs op het hoofd. Een bikini met minimale stof aan i.p.v. een normale sporttop en mijn Olympische hempje dat nog lichter en luchtiger is dan mijn eigen (zie webshop). Of het aan al deze maatregelen lag of het windje of misschien nog iets anders dat weet ik niet, maar last van de warmte had ik geen moment.
Het doel om rond tempo 3.20 per km te lopen had ik al laten varen, want ja de omstandigheden waren niet echt ideaal. Daarbij zou ik het 100% op mijn gevoel moeten doen aangezien de gps van mijn horloge tussen de gebouwen niet heel betrouwbaar was en er geen kilometerpunten stonden aangegeven. Dus focus op techniek, ademhaling en het "goede gevoel".
Vanaf de start zat ik er gelijk lekker in. Het tempo voelde goed en lekker ritmisch. Dat gevoel ging niet weg. Ik bleef lekker draaien. Het voelde gecontroleerd, comfortabel hard. Voor we het wisten hoorde ik Tjeerd langs de kant roepen: "je bent ruim15 minuten onderweg". Okay, dus nog een minuut of 6 te gaan. Na een 180 graden bocht liepen we richting het centrum en was mijn logical dat we richting de laatste kilometer gingen. Hoewel ik nog over had durfde ik niet echt te versnellen, omdat ik bang was mezelf alsnog op te blazen. Ik zag publiek rijen dik, hoorde muziek en voelde veel gezelligheid, "dit zal dan de finishstraat zijn", dacht ik. En ja toen zag ik een bord "250m". Bochtje, bochtje en de handen in de lucht, want ik finishte als eerste dame in 21.41
Iedereen bedankt voor de aanmoedigingen, de sfeer was echt geweldig! En aan iedereen die speciaal voor mij kwam een hele dikke dankjewel. De drukte na de finish maakte het lastig om iedereen even gedag te zeggen en te bedanken, dus bij deze, want ik waardeer jullie support echt heel erg!!!
Voor de cijfertjes mensen: volgens mijn eigen gps een gemiddelde van 3.22 en volgens Strava 3.19. Dikke prima.
Stilte is geen stilzitten
Wow, mijn laatste update hier dateert van 15februari! Dat is echt veel te lang geleden zeg!
Geen updates betekent niet dat ik stilgezeten heb. Ja, eerst wel met een goeie rusperiode, maar sinds begin maart heb ik de trainingen weer gesrtuctureerd opgepakt. Vrij van het pijntje dat me in de afgelopen winter maanden parten speelde, helaas nog steeds de ups en downs van allergische reacties, maar dat nemen we dan maar op de koop toe.
De oplettende volger heeft gezien dat ik al een paar keer met startnummer op heb gelopen. Heel vroeg in de opbouw was dat de Zandvoortcircuitrun, gevolgd door een halve marathon in Dokkum, op speciaalverzoek van één van mijn sponsoren Hugo Veenker en de derde keer tijdens de Koning van Spanje trail. Drie keer aan de start van een wedstrijd en toch nirt het gevoel dat ik drie wedstrijden heb gelopen, dat ligt natuurlijk aan de benadering en de intensiteit waarmee ik liep. Wel drie keer een heel goed gevoel en mezelf tot drie keer toe verbaasd over het niveau (hartslag versus tempo en herstel na de loopjes)
De afgelopen periode liep ik maximaal vier keer per week, maar veel vaker slechts drie keer. De overige trainingen werden ingevuld met krachttraining en alternatieve cardio activiteiten. Het heeft me goed gedaan. Ik voel me sterk en fit en ben heel nieuwsgierig wat dit de komende weken waard zal zijn als ik drie serieuzere wedstrijden ga lopen. Drie lekkere "out of my comfortzone" races. Te weten de 4Mijl van Zwolle, 10km Appingedam en 5km Voorthuizen (zie agenda) Na deze wedstrijden kun je weer updates op deze plek en de socials verwachten, zoals je van mijn gewend bent.
Vol vertrouwen bouwen we door naar een stevig fundament (klinkt gek hè na al die jaren op het hoogste niveau) om straks met mooi basisniveau te starten aan een volgende marathonvoorbereiding. Het vlammetje brandt nog, alle peilen zijn gericht op Parijs2024. Een derde Olympische marathon zou wel super gaaf zijn.
- 1
- 2
- 3
- …
- 17
- Volgende »