Inspireren en laten inspireren
Afgelopen week was ik te gast bij Langs de lijn en omstreken, schoof ik aan bij Vera en Dennis, liep een dag mee met Ed (voormalig bidonaangever tijdens mijn marathonblokken) en kwam ik via een toevallige ontmoeting bij het huis van Drenthe, in het voormalig Planetron van Dwingeloo tot een inspirerend gesprek met Anita.
Dinsdag 5 maart stond in het teken van "inspireren". Vandaag liep ik een dag mee met Ed Cornelissen, goede vriend en bevlogen ondernemer. We deden zes van zijn klanten aan. Een aantal op afspraak een aantal spontaan. Waar we ook kwamen we werden enthousiast ontvangen, maar wel met de boodschap "ik heb weinig tijd". Wat resulteerde in vele koppen koffie, inspirerende gesprekken met intrinsiek gemotiveerde mensen, uitgebreide rondleidingen en heel veel wederzijds respect. Pas op een dag als vandaag ontdek je de echte overeenkomsten tussen topsport, ondernemerschap en het bedrijfsleven. Nadat Ed mij had meegenomen in zijn wereld nam ik hem mee naar het mediapark in Hilversum. In de uitzending van Langs de lijn e.o. keek ik samen met presentatoren Robbert Meeder en Jan-Willem Wesselink terug op mijn topsportloopbaan. Ik werd verrast met een mooi compilatie van interviews en terugblikken op een aantal grote wedstrijden. En kreeg veel ruimte om mijn verhaal te vertellen. Met de andere gasten in de uitzending was direct een leuke klik en dat maakte dat de uitzending ook een leuke dynamiek kreeg. Voor wie het nog niet gehoord heeft luister hier terug, na het nieuws van 21u ben ik in de uitzending.
Twee dagen later was ik bij het voormalig Planetron in Dwingeloo, tegenwoordig is hier het Huis van Drenthe gevestigd (27maart officiële opening) Ik kwam promotiemateriaal afleveren om te plaatsen in het Wandelsportcentrum, van Norbert Baas, wat daar binnenkort geopend wordt. Norbert gaat mijn RioTokyoParijs-shirtjes verkopen en het is wel leuk als je bij binnenkomst dan tegen een levensgrote kartonnen pop van mij aanloopt, dachten wij zo. Plan was om hierna direct even een paar bezoekjes te doen in Dwingeloo, maar toen liep ik eerst Bert en daarna Anita tegen het lijf. Bert doet zijn stinkende best om het Huis van Drenthe tot een succes te maken. Mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt krijgen hier een kans. En het is werkelijk een fantastische plek voor bedrijfsuitjes en vergaderingen, dit zich ik niet alleen omdat ik Dwingeloo en het Dwingelderveld een warm hart toedraag. Bert heeft een topsport mentaliteit, dat voelde ik vanaf de eerste woorden die we wisselden. Het is niet dat hij zijn job doet, omdat het een vetpot is of het een "easy" 9 tot 5 baan is. Nee, het is knokken, soms uitzichtloos, maar bovenal geeft het hem energie als hij weer iets voor elkaar heeft gebokst en waar het merendeel zou zeggen: "ach, dit heeft toch geen zin", zegt hij: "ik geloof erin en daarom zet ik de schouders eronder". Deze mentaliteit zag ik dinsdag ook veel, daar geniet ik van. Ik zou net de deur uitlopen toen ik Anita Warries tegenkwam, gebiedspromotor Zuidwest Drenthe. De kern van ons spontane gesprek ging over verbindingen leggen, kansen zien, kansen grijpen en samen naar succes. Kernwaarden in haar job, maar onmiskenbaar ook thema's die heel belangrijk waren in mijn topsportloopbaan.
Omdat je nooit genoeg mooie mensen kunt ontmoeten en mooie gesprekken kunt hebben in een week, was ik vrijdag ook nog te gast bij de podcastopnames "hardlopen met Vera en Dennis", van Vera Koedooder en Dennis Licht. Zet drie ex-topsporters bij elkaar, die veel overeenkomsten hebben en je hebt zomaar een eigenlijk veel te lange, maar wel super leuke podcast om naar te luisteren. Een groot deel van de opnames ging over de magie van de marathon. Ja, daar kon ik wel iets over vertellen!
Wat een top week. Bevlogen mensen, hart voor de zaak, intrinsiek gemotiveerd, kansen pakken, teleurstellingen ombuigen naar iets positiefs, kritisch blijven, hard werken wordt beloond, geloven in jezelf / je doel, samen is de kracht van individueel succes, zomaar een paar termen die in mij opkomen als ik aan deze week terugdenk.
Bedankt allemaal
De afgelopen twee weken ben ik echt overdonderd door de vele berichten en media aandacht die in ontving. Het is fijn te merken dat er zoveel mensen zijn die met mij meeleven. En zowel voor mijzelf als mijn trouwe achterban is het ook mooi te zien dat er zoveel erkenning is voor mijn topsportloopbaan. Een groot artikel in de Stentor, het Dagblad van het Noorden, een stukje in het AD, NOS-teletekst, NOS online en dinsdag 5 maart schuif ik aan bij Langs de Lijn en omstreken (21-22u)
Voor wie dacht dat ik mij de afgelopen twee weken heb verveeld, die heeft het mis. Wie mij goed kent had ook niet verwacht dat ik in een hoekje zou gaan zitten kniezen en dat heb ik dan ook niet gedaan. Okay, ik heb heus af en toe een dipje, maar is dat niet meer dan logisch als je zo'n 20 jaar als topsporter hebt geleefd? Die dipjes mogen er zijn en geven mij in the end ook weer nieuwe energie. Ik sta op deze momenten even stil bij wat ik allemaal heb gedaan. Dat ik gewoon mijn kleine meisjes droom heb laten uitkomen. En dat ik ondanks vele tegenslagen, met een lichaam waarvan ik weleens gedacht heb dat het niet geschikt is voor topsport, toch bleef geloven in mijn eigen kunnen. Waardevolle herinneringen en ervaringen krijgen telkens weer de overhand bij zo'n dipje over het niet kunnen "afmaken" van mijn sportcarrière.
Fysiek gaat het nog niet super. Al stopte ik voor het halve marathonpunt in Sevilla, toch heb ik mijn linkerkant al behoorlijk overbelast. Het gevolg is dat ik tot op de dag van vandaag (4maart) nog steeds een vermoeid been heb en pijn in de heup. Dit weerhoudt mij er niet van om toch de deur uit te gaan om even lekker in beweging te zijn, want bewegen geeft immers energie!
Om gewoon even op bezoek te gaan bij familie en vrienden, te netwerken en ideeën uit te werken voor de toekomst! Mensen inspireren, motiveren en in beweging zetten liggen me in mijn DNA, dit zal dan ook een belangrijke plek krijgen in de dingen die ik ga doen.
Mixed feelings
Teleurgesteld, boos, blij, verdrietig, opgelucht en trots. Dat is hoe ik me momenteel voel, ruim 3 uur nadat ik ben uitgestapt in Sevilla. Een uitgebreider verhaal volgt later, als de emoties meer een plekje hebben gekregen. Dus nu even kort.
Teleurgesteld, omdat ik mijn goede vorm niet kon omzetten in een mooie marathon.
Boos, omdat mijn eigen lichaam me wederom in de steek laat
Blij, omdat ik Tjeerd heb en we allebei blij mensen zijn en dat helpt heel erg op deze momenten.
Verdrietig, omdat ik niet thuis kon zijn afgelopen week toen mijn oom Klaas overleed en topsport de grootste bijzaak werd.
Opgelucht, omdat het niet meer hoeft
Trots, omdat ik afgelopen jaar nog een dik PR wist te lopen en mezelf bewees dat er nog veel mogelijk was na jaren topsport. Maar, bovenal trots op een mooie carrière, met 2 Olympische deelnames, een 5e plek in een major marathon en nog heel veel meer fantastische ervaringen.
Als gezegd een uitgebreid verhaal volgt later. Maar voor nu, iedereen voor de support!
Update december t/m januari
Hier even een update van mij, want dat is alweer even geleden.
Ik kan jullie melden dat het goed met mij gaat en dat ik er lekker in zit met m'n marathonvoorbereiding. Als je de uitslag mijn laatste twee wedstrijden ziet (31/12 cross Soest, 14/01 Egmond halve) zul je dat niet 1, 2, 3 zeggen, maar toch is het zo.
Eerst maar eens terug naar december. In een behoorlijke trainingsweek liep ik de halve marathon op Ameland. Onder pittige weers- en strandomstandigheden wist ik hier een goede wedstrijd met idem resultaat neer te zetten. Ik was zo'n 2 minuten trager dan vorig jaar, maar als je ziet wat de rest van het deelnemersveld deed is dat een sterke prestatie te noemen. Hierna voelde ik en zagen wij (Tjeerd en ik) dat ik een sprongetje maakte in het trainingsniveau. Ik begon zin te krijgen in de Sylvestercross, want ik was ook wel nieuwsgierig of ik op dat korte werk ook kon strijden met de sterksten. Helaas kreeg ik een paar dagen voor de cross te kampen met buikklachten die me deden vermoeden dat ik een buikgriepje had. Op de wedstrijddag twijfelde ik om te starten, maar vond dat ik niet ziek genoeg was om thuis te blijven en dus ging ik lopen. Achteraf niet zo slim. Ik miste de power en echt racen verergerde mijn buikklachten. Helaas moest ik de handrem dus fors aantrekken, omdat ik wist dat wel alles geven me meer hersteltijd zou kosten. Met het oog op de marathonvoorbereiding won mijn verstand het van mijn racehart.
Op 1 januari (6u20) vlogen we direct naar de zon. Lekker trainen in Portugal doet me altijd goed en dus een bewuste keus om hier de laatste weken van mijn marathonvoorbereiding te doen. De eerste twee dagen van het nieuwe jaar maakte ik behoorlijk wat loopjes, naar de wc. Opzich niet super fijn, maar ik knapte er wel van op en kon vanaf 3 januari weer het normale trainingsritme op pakken. De Portugese zon doet me echt goed. Ik voel me sneller hersteld na een training en ik kom heerlijk tot rust. Dat in combinatie met een leuk gezelschap maakt dat de dagen voorbij vliegen en de vorm gestaag groeit. Wat zou dit waard zijn op een halve marathon?
Op vrijdag 12 januari vlogen we terug naar Nederland, met Egmond als hoofdbestemming. Aangekomen in Egmond voelde ik bij een "losloopje" iets spanning in m'n hamstring. Uit voorzorg direct even langs Joost (Vollaard, fysio Topsportief). Na een goede behandeling en met geruststellende woorden op zak kon ik me gaan voorbereiden op de wedstrijd. Lekker racen. Dat was het plan, maar na zo'n 6,5km heb ik de strijd gestaakt. Ik voelde iets in mijn hamstring, en nam het zekere voor het onzekere. Ik dacht: "Nu doorlopen is waarschijnlijk een week lang stijve hamstrings en aangepast trainen. Nu stoppen en over een paar uur naar Joost is waarschijnlijk minder stijfheid en minder aangepast trainen." Dus koos ik voor deze optie. Een wagen van de organisatie pikte me op. Binnen no time was ik terug in het atletenhotel (Zuiderduin) en heb in de gym nog een workout op de crosstrainer gedaan, zonder enkele klachten. Al met al een teleurstellende race, maar goeie trainingsdag.
Nu even goed laten verzorgen, morgen terug naar de zon en hopelijk snel weer in een normaal trainingsritme. Ook wat dat betreft geen man over boord, want een paar dagen even iets anders dan hardlopen als hoofdtraining is voor mij ook geen straf.
Tot schrijvens en bedankt voor alle support, extra bedankje aan die diehards op 't strand vandaag!
Terug naar plan A
Van plan A (marathon Sevilla), naar plan B (marathon Valencia), terug naar plan A.
Helaas voelde ik mij op een vrij cruciaal moment in mijn voorbereiding op Valencia niet fit / ziekjes. Het koste me even een paar dagen om de dikke knoop door te hakken, maar niet starten in Valencia gaf me de tijd uit te zieken en niet te overhaasten. Dat laatste is sowieso niet handig als je optimaal wilt presteren.
Na twee goede rustweken hebben we de training weer voorzichtig opgepakt. En dat voelt weer goed.
Aangezien ik al van plan was de maanden januari en februari in Portugal door te brengen, alles was ook al geboekt, komt ook dat helemaal mooi uit nu. Ik kan in aangename temperaturen de belangrijkste trainingen gaan doen en het klimaat is vergelijkbaar met waarin ik de marathon ga rennen. Win-win dus.
Wedstrijden tussen nu en Sevilla zullen binnenkort te vinden zijn in mijn agenda op mijn website.
- 1
- 2
- 3
- …
- 18
- Volgende »