Jaarafsluiter in Soest

Dat was lang geleden!, 6km crossen. Pittig, maar zo ontzettend leuk om te doen. En dat helemaal in Soest tijdens de Sylvestercross, een traditie die we door Corona twee jaar moesten missen. De start door het mulle zand, heuvel op vraagt veel explosiviteit. Niet bepaalt mijn ding, was desondanks wel verbaasd zo goed voorin te zitten. Hierna volgde een bospad, heuvel af met lekker veel modder en dikke plassen. Natuurlijk ga ik daar dwars doorheen, het is immers cross. Ik won veel plekken en stoomde door naar plek drie. In deze eerste ronde van 2km wilde ik na een voor mij snelle start iets temporiseren om er zo even “in te komen”. Na de doorkomst in het mulle zand kwam Jacelyn Gruppen bij me lopen. Op het eerste stukje bosgrond na de zandstrook nam ik een dennenappel mee aan de spikes. Deze bleef langer dan gewenst aan de spike en ik moest er voor stoppen om hem te verwijderen. Grrrrrr… ineens was daar een behoorlijk gat naar de derde plek. Later deze ronde had ik weer een dennenappel te pakken. Ook deze bleef hardnekkig aan de spikes. Wat schoppen en schuiven was deze keer wel genoeg, maar ja het tempo was er wel uit. En dat vlak voor de zandstrook, waar de explosievere Jetske van Kampen me inhaalde. De derde en laatste ronde was ingegaan. Het gat met nummer drie en vier was behoorlijk, maar niet onoverkomenlijk. En dus probeerde ik nu juist op de vlakke, normaal gesproken, snelle paden (maar nu niet echt door de regen) in te lopen. En het verschil met de meiden achter mij groter te maken, want de finish ligt in het mulle zand. Ik wist bijna tot Jetske te komen, maar bijna telt niet. Ik knokte voor wat ik waard was en dook moe gestreden en tevreden over de finish. Tevreden met mijn race, jammer van de noodzakelijke (bijna) stops, maar zo blij dat ik ook dit weer kan zonder klachten aan het linkerbeen. Lekker out of my comfortzone op deze laatste dag van het jaar. Volgende week is meer mijn ding, de halve van Egmond, nog zo’n traditie die terug is op de kalender.