25 Rondjes op de atletiekbaan, het zal nooit mijn favoriete discipline worden. De laatste keer dat een een 10.000m liep (op de weg is 10km op de baan 10.000m) kan ik mij niet herinneren, zolang geleden. Dit weekend waren er, in eerste instantie, twee wedstrijd mogelijkheden: Dam tot Damloop (1e voorkeur) en Gouden Spike. De Dam tot Damloop, een wegwedstrijd over 10EM, zou in aangepaste vorm voor een selecte groep elite atleten doorgaan. Een week of drie geleden hoorden we dat dit toch niet ging lukken en dus kwam de Gouden Spike, tevens NK 10.000m, weer in beeld.

Ik zag er een beetje tegenop. Twee dingen waar ik niet zo goed in ben, lopen op de baan en het lopen van een 10km kwamen samen. Aan de andere kant was ik ook wel nieuwsgierig naar wat ik zou kunnen.

Op de startlijst stonden 11 dames, inclusief twee tempomakers (waarvan er eentje was). Er waren last minuten nog afzeggingen en een paar DNF’s,  wat maakte dat we op een gegeven moment met slechts 6 dames liepen.

De race dan. Ik wist dat de eerste dames op een voor mij te snel schema gingen vertrekken en trok dus direct mijn eigen plan. Wat ook betekende dat ik direct alleen liep. De eerste vijf rondjes liep ik de vooraf bedacht ronde tijden. Ondanks dat het heel soepel voelde had ik wel door dat de wind te krachtig was om dit tempo zo door te doen,  alleen althans. Het was ook op dit moment dat ik aansluiting vond bij twee dames die terugvielen uit de kopgroep. Ik drong aan op samenwerken, beter voor ons alle drie. Met twee van ons drieën liepen we een paar rondjes kop over kop. Na 5000m ging nummer drie er vandoor. Ik kon op dat moment de versnelling niet pareren. Ik zakte zelfs behoorlijk terug in tempo, door een combinatie van concentratie verlies en het missen van (baan)wedstrijdritme. Op een gegeven moment dacht ik zelfs aan uitstappen. Tot mijn trainer riep dat ik weer inliep op mijn voorganger. Met nog 7 ronden op de klok nam ik mijzelf voor om elke rond een paar meter dichter naar haar toe te lopen. Ik had weer zin en de concentratie was terug. In no time was ik bij haar en kon het verhoogde tempo weer met vrij veel gemak doorlopen. Met een snelste laatste ronde (mijn snelste van de wedstrijd) werd ik vierde in 34.33 Zeker niet de tijd waar ik op hoopte, maar zeker wel een heel goede prikkel vandaag. Goed om weer eens een wedstrijd te hebben gelopen. En goed dat ik eventjes uit mijn comfortzone moest. Daar word je alleen maar beter van.

Nu weer doortrainen met als hoofddoel Valencia marathon op 6 december en de Zevenheuvelenloop als eerst volgende wedstrijd!

P.s. complimenten aan de organisatie voor het organiseren van een evenement waar heel goed rekening gehouden werd met de Corona maatregelen.

1 reactie

  1. Klaas Leffring op 20 september 2020 om 09:37

    Prima race dacht ik, je had ingeschreven op 36 minuten. Met dit tempo komt die 2.28.30 weer in beeld. Nu voorbereiden op Valencia, mooie brede wegen maar wel kans op wind daar langs de haven. Vooraf lekker trainen in de oude rivier (Turia) en er een paar mooie dagen van maken samen.
    Hartelijke goeten en veel succes, Klaas.