Vandaag liep ik de Lemelerbergloop een cross (op en) rondom de Lemelerberg. 10,8km met heel veel hoogtemeters. Na een rondje inlopen had ik wel al door dat hard erin vliegen averechts zou werken. Verstandig als ik vandaag was, startte ik redelijk behoudend en kon vervolgens elke ronde van 3,8km iets sneller en intensiever lopen. Ik schoof op van plek 5 naar plek 4 (overall). In de laatste ronde liep ik steeds verder in op de nummer drie van dat moment, maar kon het toch niet redden. Achteraf bleek de nummer twee in de race te zijn uitgestapt, was ik toch nog derde overall. Voor mij zaten twee mannen. Wat betekent dat ik, ruimschoots, eerste dame werd met een parcoursrecord van ruim 6 minuten.
Met al die hoogtemeters lag het gemiddelde tempo niet super hoog, maar bij een cross is dat sowieso ondergeschikt aan hoe ke je wedstrijd loopt. De wedstrijd liep ik volgens plan. Ik heb onwijs genoten van het parcours en het publiek. Bovenal ben ik heel blij dat ik weer zonder klachten aan mijn been kon lopen. En ik denk dat ik geen betere prikkel dan dit had kunnen wensen voor de 7-Heuvelenloop over twee weken.

Al met al een geslaagde zaterdagmiddag op de Lemelerberg

In 2006, na mijn ALO-opleiding klopte ik aan bij Bram Wassenaar  "Ik wil graag marathons lopen en naar de Olympische Spelen." Ik was 21, altijd veel en allround gesport, maar nooit met regelmaat of structuur getraind. Bram wilde mij "pas" op mijn 27ste/28ste laten debuteren. De weg der geleidelijkheid. In 2012 werd ik 27. Ik debuteerde en de Olympische vlam begon nog feller te branden. Inmiddels had ik bedacht:  ik wil naar drie Olympische Spelen. Rio2016 om te ervaren. Tokyo2020 om te presteren. Parijs2024 dichtbij huis om naast presteren, samen met familie, vrienden en fans mijn hardloopcarrière af te sluiten. In Rio(2016) kreeg ik te maken met een hitte beroerte en viel mijn prestatie mij behoorlijk tegen. Ik leerde veel en ging veel beter voorbereid naar Japan, Tokyo2020. Ik was in bloedvorm, maar de langslepende blessure (waar ik nu aan geopereerd ben) maakte dat ik niet naar kunnen kon presteren. Meerdere malen stond ik stil en wandelde. Al die tijd afgetrokken van mijn eindtijd had ik gewoon top 10 gelopen! Ja, ik was in mineur, maar was ook vastberaden om nu helder te krijgen wat me nu precies dwarszat. Al waren er nog eens 20 onderzoeken voor nodig ik zou niet weer genoegen nemen met "er is fysiek niets mis" of "misschien zit het tussen de oren". Ik gooide zelf wat opties op tafel. En de eerste bleek een schot in de roos: een bekneld bloedvat. Later bleek dat ik een beknelde lies- en bekkenslagader had. Meer daarover in de blogs op www.andreadeelstra.nl
De wind waait weer de goede kant op en de vlam brandt nog steeds! De wil om er elke dag voor te gaan, en mijn droomdoel te verwezenlijken: Parijs2024 mijn 3e Olympische marathon. De liquide middelen zijn door twee jaren met Corona met als gevolg afgelaste wedstrijden en terugtrekken van sponsoren, minimaal. En het reservepotje werd vorig jaar leeggeslurpt, toen ik werd aangereden op de snelweg.
Maar ik gooi het bijltje er niet bij neer! Naast mijn sport werk ik samen met mijn vriend Tjeerd Popkema  hard om ons bedrijf Hardloopbegeleidingopmaat groter te maken, werk ik soms een paar uurtjes in de slagerij hier in het dorp, verzorg clinics, geef presentaties en ben freelance gymleraar. Ik vind alles leuk en werk graag hard, maar het mag t/m 2024 niet ten koste gaan van mijn sport. Om de sport nog twee jaar op de eerste plaats te kunnen zetten ben ik opzoek naar partners / sponsoren
Voor de ideale route naar Parijs2024 ben ik op jaarbasis €25.000 tot €30.000 nodig:
-trainingsstages (het jaar rond ideale trainingsomstandigheden creëren)
-medisch en verzorging -trainingsbegeleiding
-alternatief trainen
-reiskosten
-sportvoeding
-schoenen
-overig materiaal

Heb je ideeën over een mooie samenwerking? Wil je mij inhuren voor een clinic of presentatie? Heb je interesse in mijn kledinglijn (ook voor bedrijfssportkleding) Dan kom ik graag in contact!

Delen van dit bericht of mijn verhaal op een andere wijze verspreiden wordt gewaardeerd!

Ja, wow! Is het gevoel dat ik heb. Tijdens het autorijden als ik rechtop achter het stuur kan zitten. Tijdens het MTB-en als ik plat op het stuur kan om Tjeerd z'n wiel te houden, wanneer we weer eens een voorganger willen inhalen en zo snel mogelijk op grote achterstand willen zetten. Tijdens het rennen, wanneer ik voel dat ik beter in balans ben en niet loop te trekkebenen. Eigenlijk met alles wat ik doe en ook wanneer ik niks doe, want ook stil zitten op een stoel was een probleem.

Het wow-gevoel is er niet alleen, omdat mijn beide benen gelijktijdig en gelijkwaardig moe worden, maar ook wegens dat ik verbaasd ben hoe makkelijk alles me af gaat. De verleiding om meer te doen en harder te gaan is groot, maar verstand wint het van gevoel. Geduld, ja dat is het magische woord, is ook nu ik nog twee jaar gas wil geven belangrijk. Parijs2024 is het doel en niet morgen of volgende week of mijn eerste wedstrijd. 

Dat goeie gevoel maakt dat ik weer echte plannen durf te maken en heb gemaakt! De eerste races zijn gepland, ook de eerst volgende marathon! Ik heb zin en vertrouwen in de komende maanden en de komende twee jaar!

Mijn plannen deel ik later. Eerst maar eens de trainingsbelasting verder uitbouwen.