Niet mijn dag, zou je kunnen zeggen.

 

Toen we met de bus van het atletenhotel naar de start in Amsterdam werden gebracht werd ik wagenziek. Ik was blij dat we er waren en we eruit konden. De hoop was dat ik dan zou opknappen, maar dat gebeurde niet echt. Kort voor me op de grond kijken was geen probleem, maar mijn blikveld verruimen of mijn hoofddraaien gaven het gevoel of ik 10 rondjes achtbaan had gedaan.

 

Ach, ik liep ooit eens een hele sterke Sylvestercross in Soest, terwijl ik mij voor de start misselijk voelde. Dus niet nadenken en de laatste preparaties voor de doen. Één van die dingen was een neusplakker op, zodat je neusvleugels wijder openstaan. Dit gaf mij ineens zoveel frisse lucht dat het in m’n hoofd iets opklaarde.

 

Plan was een vlakke of progressieve race lopen. De eerste kilometer uitgezonderd, aangezien die een flinke afdaling kent door de IJtunnel. Het tempo kwam makkelijk. Gezien de trainingen verraste dat niet, maar natuurlijk wel naar hoe ik me voor de start voelde. Ik hield me goed aan mijn eigen plan en voelde met sterk. Tot ik net voorbij de 10km een bekend vervelend gevoel in mijn linkerbeen ervaarde. Door goed op mijn pasritme en techniek te letten en niet te versnellen in het laatste deel dacht ik ales onder controle te kunnen houden. Tot ik niet veel later kramp kreeg in mijn rechterkuit. Ik vermoed door het ontzien van mijn linkerbeen. Van 12km tot er met de finish ben ik een aantal keer gestopt om de kuit te masseren en te rekken. Hierna pakte ik dan heel makkelijk het tempo weer op, maar wat koop je daarvoor als je kort daarna weer moet stoppen.

 

Na mijn geslaagde wedstrijddrieluik in juni/juli zagen we dat ik weer een stapje had gemaakt. Dat maakte dat ik nieuwsgierig was naar wat ik vandaag zou kunnen. Helaas bracht het me niet waar ik op hoopte. Een flinke domper. Teleurgesteld en verdrietig direct na de finish. Een paar uur later kan ik weer goed relativeren en zie nog voldoende mogelijkheden voor mooie dingen, maar eerst natuurlijk eerst even kijken hoe het herstel deze week gaat.

1 reactie

  1. Johan Neve op 28 september 2023 om 14:40

    Andrea, ik hoop dat het herstel goed verlopen is, en ik zie dat je ook op startlijst staat voor de singelloop in Breda, dus dan treffen we elkaar daar weer, in het genodigdenvak en hopelijk op bij het NK-podium achteraf.
    succes in elk geval.