Wow!

Ja, wow! Is het gevoel dat ik heb. Tijdens het autorijden als ik rechtop achter het stuur kan zitten. Tijdens het MTB-en als ik plat op het stuur kan om Tjeerd z’n wiel te houden, wanneer we weer eens een voorganger willen inhalen en zo snel mogelijk op grote achterstand willen zetten. Tijdens het rennen, wanneer ik voel dat ik beter in balans ben en niet loop te trekkebenen. Eigenlijk met alles wat ik doe en ook wanneer ik niks doe, want ook stil zitten op een stoel was een probleem.

Het wow-gevoel is er niet alleen, omdat mijn beide benen gelijktijdig en gelijkwaardig moe worden, maar ook wegens dat ik verbaasd ben hoe makkelijk alles me af gaat. De verleiding om meer te doen en harder te gaan is groot, maar verstand wint het van gevoel. Geduld, ja dat is het magische woord, is ook nu ik nog twee jaar gas wil geven belangrijk. Parijs2024 is het doel en niet morgen of volgende week of mijn eerste wedstrijd. 

Dat goeie gevoel maakt dat ik weer echte plannen durf te maken en heb gemaakt! De eerste races zijn gepland, ook de eerst volgende marathon! Ik heb zin en vertrouwen in de komende maanden en de komende twee jaar!

Mijn plannen deel ik later. Eerst maar eens de trainingsbelasting verder uitbouwen.