De eerste stappen naar Parijs zijn gezet

Op maandag 13 juni was het zover, ik ging onder het mes.
Ik werd om 11u15, nuchter, verwacht voor het opname gesprek. Om 13u15 zou de ingreep plaatsvinden. Tot mijn verbazing werd ik al om 12u20 opgeroepen en zo’n 30min later was ik onder zeil. De ingreep zou 60 tot 75min duren en de chirurg zou bellen met Tjeerd als ze in de afrondende fase waren. Dokter Bender, de chirurg, belde Tjeerd echter pas om 14u39! Reken zelf maar uit.

Wat hebben ze gedaan? De bekkenslagader en de liesslagader losgemaakt van onder- / omliggend weefsel (sneetje in de lies, snee in de buik), zodat deze weer vrij kan bewegen en niet meer in de knik gaat. Er bleek meer meer losgemaakt te moeten worden dan de chirurg op voorhand had ingeschat. Hij snapte wel dat ik zoveel klachten had en verwacht dat dit mij echt gaat helpen. Om 16u was ik op de verpleegafdeling, in mijn privékamer. Ik had pijn, had het koud en had honger, uiteraard! Wie mij een beetje kent weet dat ik altijd een voedselvoorraad bij mij heb. En gelukkig maar!, want van hetgeen ik voorgeschoteld kreeg raakte mijn maag niet echt gevuld. Voor het slapen gaan kreeg ik nog een trombosespuit en met wat pijnmedicatie maakte ik een redelijke nacht. 
De volgende ochtend mocht ik al naar huis. De eerste dagen thuis vielen me niet mee. Ik had veel last van de buik, maar ja vind je het gek met dat gewroet in mijn buik?! Het energieniveau was ook erg laag. De meeste tijd van de dag bracht ik liggend door, op de bank en op bed. Vanaf de tweede dag moest ik wel al starten met oefeningen. Dagelijks minimaal twee tot drie keer per dag twintig tot dertig keer de heup losdraaien.

Inmiddels zit ik in week 3, de operatieweek is week 1. Ik kan al weer behoorlijk wandelen en mag deze week ook starten met krachttraining. Als voorloper daarop heb ik lokaal een aantal spiergroepen geprikkeld met het gebruik van de compex (middels elektro impulsen de spieren laten aanspannen) en deed ik een aantal eenvoudige aansturingsoefeningen.

De eerste zes weken, operatieweek is week 1, zijn verder echt heel erg rustig aan doen. Ik zou vanaf dag 8 al rustig de armen mogen trainen, bijvoorbeeld met zwemmen en vanaf week 3 intensiever, maar na een beetje lekkage zijn de wonden nog niet 100% gesloten en dus moet dat nog even wachten. Wandelen gaat inmiddels dus weer goed en ik mag vanaf week drie, deze week, ook fietsen, danwel op de elliptigo. Er is met alles, behalve dat zwemmen wat dus helaas nog niet kan, wel de beperking dat ik tot maximaal hartslag 105 mag gaan. Het zij zo. Het belangrijkste voor mij voor nu is dat ik de eerste tekenen van een geslaagde ingreep heb waargenomen. En ondanks de probleempjes met de wonden ben ik positief gestemd. De eerste stappen naar Parijs 2024 zijn gezet!