Goede start 2019!

Wat een editie van Egmond was dit nu toch? De wind was vrij krachtig, nou laat dat vrij eigenlijk maar weg. De wind was namelijk zo sterk dat ik tijdens het inlopen zo af en toe even naar links, rechts, voor of achter geblazen werd. Echt waar, ik overdrijf niet! Ik had er plezier in, al met het inlopen. Wegens de richting van de wind was ik niet bang om een groot deel van de race alleen te moeten lopen. Vorige week, hadden we verkend, toen stond de wind ietsje anders, maar daardoor wist ik wel waar ik hem vandaag mee of tegen kon verwachten. Bij de start stond in ieder geval in de rug en liepen we naar beneden, twee dingen die mij wel liggen. Met de wind meelopen is meer een kunstje dan je zou denken en heuvel af lopen is ook niet aan iedereen besteed.

Om 12.16u klonk het startschot, met een selecte groep dames gingen we aan dit avontuur beginnen. Ik startte niet hard, althans dat vond ik, maar ja wat ik al zei; “wind mee en naar beneden”. En dus lag ik, zonder het door te hebben al voordat we het strand opgingen (binnen 500m) los. Bram, mijn trainer riep nog: “niet te gek hè?!”. Oh, maar dat valt wel mee dacht ik. Maar op het strand liet ik toch eventjes het tempo zakken. Eventjes, want ze kwamen me niet snel genoeg en de wind stond m.i. prima om alleen te lopen en dus liep ik op een comfortabel ontspannen tempo over het strand. Achteraf hoorde ik dat in de groep achter mij niemand op kop wilde lopen en het tempo gedrukt werd. Ik dacht alleen maar, “dit is mijn kans, uitbuiten waar je goed in bent.” Ik genoot met volle teugen en liep zeker weten niet op het randje, maar liep wel verder uit op de groep. Prima, want die voorsprong verwachtte ik op de wind tegen stukken wel nodig te zijn. Ik geloof dat de eerste Afrikaanse dames mij op 12 of 13km voorbij kwamen. Natuurlijk probeerde ik even aan te haken, maar hun loopvermogen was toch een beetje beter dan het mijne. Niet veel later kwam de derde en laatste Afrikaanse me voorbij. Ik bleef gewoon m’n ding doen. Goede cadans lopen, vooral profiteren van de windluwe of windmee gedeelten en zo goed mogelijk hoog ritme lopen tegen de wind in. De wind was echter te sterk, soms kon ik m’n lijn ook niet houden. Knap van die Afrikaanse dames die niet veel zwaarder dan mij zullen zijn. Op 16, 17 of 18km kwam Ruth van der Meijden mij bijhalen. Natuurlijk haakte ze eerst even aan. En ik wilde niet laf zijn dus bleef gewoon lopen, ook tegen mijn vriend “de wind”. Met een korte maar goede versnelling pakte Ruth een gaatje op mij, zoals dat vaak bij mij gaat moest ik even schakelen voor ik hierin mee kon, maar daarna kon ik het gaatje weer iets dichten, tot we de Bloedweg opgingen. 6% klimmen en vol tegen de wind in. Ik kwam nauwelijks vooruit. Ik gaf me echt niet zomaar gewonnen, ondanks dat die laatste kilometers best veel wind tegen was. Wat best veel? Heel veel, vooral dat laatste stuk. Logisch want met de start gingen we deze weg tegengesteld en was hij mee. Het was dus zwaar die laatste meters. Tel daarbovenop dat ik, zij het heel bewust, nog weinig hardloopkilometers heb gemaakt. Die combi voelde ik aan het einde vooral. Maar niet getreurd. In tegendeel! Ik ben zeer tevreden met mijn race. En al liep het bij toeval zo, eerlijk gezegd was dit scenario ook het beste wilde ik hoog eindigen vandaag.

Ik heb genoten en ben tevreden met deze goede start van 2019. Dat het een mooi jaar mag worden!

• 

•