Bedankt allemaal

De afgelopen twee weken ben ik echt overdonderd door de vele berichten en media aandacht die in ontving. Het is fijn te merken dat er zoveel mensen zijn die met mij meeleven. En zowel voor mijzelf als mijn trouwe achterban is het ook mooi te zien dat er zoveel erkenning is voor mijn topsportloopbaan. Een groot artikel in de Stentor, het Dagblad van het Noorden, een stukje in het AD, NOS-teletekst, NOS online en dinsdag 5 maart schuif ik aan bij Langs de Lijn en omstreken (21-22u)

Voor wie dacht dat ik mij de afgelopen twee weken heb verveeld, die heeft het mis. Wie mij goed kent had ook niet verwacht dat ik in een hoekje zou gaan zitten kniezen en dat heb ik dan ook niet gedaan. Okay, ik heb heus af en toe een dipje, maar is dat niet meer dan logisch als je zo’n 20 jaar als topsporter hebt geleefd? Die dipjes mogen er zijn en geven mij in the end ook weer nieuwe energie. Ik sta op deze momenten even stil bij wat ik allemaal heb gedaan. Dat ik gewoon mijn kleine meisjes droom heb laten uitkomen. En dat ik ondanks vele tegenslagen, met een lichaam waarvan ik weleens gedacht heb dat het niet geschikt is voor topsport, toch bleef geloven in mijn eigen kunnen. Waardevolle herinneringen en ervaringen krijgen telkens weer de overhand bij zo’n dipje over het niet kunnen “afmaken” van mijn sportcarrière.

Fysiek gaat het nog niet super. Al stopte ik voor het halve marathonpunt in Sevilla, toch heb ik mijn linkerkant al behoorlijk overbelast. Het gevolg is dat ik tot op de dag van vandaag (4maart) nog steeds een vermoeid been heb en pijn in de heup. Dit weerhoudt mij er niet van om toch de deur uit te gaan om even lekker in beweging te zijn, want bewegen geeft immers energie!

Om gewoon even op bezoek te gaan bij familie en vrienden, te netwerken en ideeën uit te werken voor de toekomst! Mensen inspireren, motiveren en in beweging zetten liggen me in mijn DNA, dit zal dan ook een belangrijke plek krijgen in de dingen die ik ga doen.