Update
Voor ik van wal steek met een verhaaltje over mijn eerste twee weken na de marathon even een bedankje. Een bedankje, wat?dikke dank! aan iedereen die van zich liet horen, mij een hart onder de riem stak of gewoon even interesse toonde in de voortgang van mijn herstel. En ook een hartelijk welkom in mijn team aan de nieuwe supporters en bedankt voor het vertrouwen!
Goed dan nu over mijn mysterieuze blessure (zie verslag marathon).
In de week na de marathon was ik twee keer in Ede (Gelderse Vallei ziekenhuis afdeling topsportgeneeskunde). Eerst een röntgenfoto en daarna een mri gemaakt van mijn bovenbeen, heup en bekken. Weinig bijzonderheden. Behalve iets meer vocht en meer spierschade in het been dat t niet meer doet. Advies: oefeningen doen, rust nemen, volgende week terugkomen. Die eerste week nam de pijn steeds verder af. Op zaterdag stond ik voor het eerst tussen twee krukken, maar wandelen dat ging nog niet. Zondag t/m woensdag weinig vooruitgang. Woendag weer een mri en neurologische check; rug en hoofd om beknelde zenuwen en schade in ‘t hoofd uit te sluiten. Uitgesloten. Ik bleef het gevoel van een beknelde zenuw houden en/of spierscheurtje. Nu is ‘t niet de eerste keer dat ik iets heb wat artsen voor een raadsel stelt. Maakt dit me onzeker of raak ik dan gefrustreerd? Iets wat veel mensen me vragen. Nee. Ik weet dat ik goed op m’n eigen gevoel moet en kan vertrouwen.
Donderdag bij mijn vaste en vertrouwde fysio, Herbert, die ook in Berlijn was en mij een paar uur na de finish onderzocht. Wij zaten op één lijn wat betreft mogelijke oorzaak van de bewegingsbeperking, aansturingsprobleem en krachtverlies. Hij zette heel lokaal “ultrageluid” in als behandeling. Al na de 1e behandeling was de passieve bewegingsuitslag (been bewogen door iemand anders zonder zelf kracht te zetten) vele malen groter . Hierna deden we heel gerichte oefeningen voor de aansturing. En ongelovenlijk, de volgende ochtend kon ik zowaar een beetje wandelen. Okay, wankel en heel erg zoekend naar de juiste volgorde van aanspannen van m’n spieren en tussen krukken, maar wow!
Twee dagen later zelfde behandeling. En serieus, vanochtend wandelde ik zonder krukken, buiten een 10minuten blokje (600m, traag maar gestaag).
Ik ben er nog niet. Het is zaak heel goed m’n oefeningen te blijven doen en niet te snel te willen. Deze weken zijn zeker geen verloren tijd, normaal loop ik ook niet hard in de eerste drie/vier weken na de marathon. Train ik überhaupt niet tot nauwelijks in die eerste weken. Het herstel is ingezet, elke paar dagen een stapje voorwaarts. Op naar plan B. Later meer daarover!
Hey topper hopen dat je spoedig hersteld.
Geralda, Denice en Dylan
Gelukkig dat je weer iets kan doen zonder krukken. Ik hoop dat er snel een groter sponsor komt want je huis verkopen is ook wat. Veel beterschap en s6 met nieuwe poging
Fijn dat je weer kunt lopen zonder hulp. Goede keuze om in Berlijn de limiet te gaan lopen, in Eindhoven had zelfs de winnares het niet gehaald en ook Choukoud redde het niet. Dit deed me denken aan de keer dat ik er zelf liep. Het was mijn vierde marathon, van de 1500 deelnemers hebben er toen nog geen 1000 de finish gehaald.
Succes met het verdere herstel!
He Andrea hoop op een spoedig herstel en tip begin een crowdfundingactie en verkoop wat persoonlijke spullen via deze weg heel veel mensen zullen je met behulp van pers-facebook e.d. zeker sponseren.
Prima tip
Crowdfunding bedoel ik
Andrea ik volg je enheb waardering voor je. Ik weet van mezelf hoe zwaar revalideren is. Potugal zit er deze winter niet in maar ik hoop je daar weer eens te zien
Top hoor hoop dat je gauw weer zonder pijn bent en dan plan b
De snelste Nederlandse in Amsterdam Marathon liep 2.32, dan is die 2.31 van jou in Berlijn nog niet zo slecht. Denk je al aan een nieuwe Marathon of is het nog even afwachten. Sterkte ermee, Klaas.