Winst in parcoursrecord: 1.14.26

Een paar weken geleden vroeg Erik Negerman mij of wij (Tjeerd en ik) weer naar Ameland wilden komen voor de Adventurerun. Een weekendje op de Wadden was ons vorig jaar goed bevallen en dus namen we vrijdagmiddag de boot vanuit Holwerd. Na aankomst ging ik nog even een duurloopje doen en dat voelde goed. Eigenlijk was ik wel verbaast over die frisse benen na een drukke week (2 keer per dag trainen, helpen bij de slager en in de weer voor Hardloopbegeleidingopmaat) Niet heel erg verrassend sliep ik vroeg in en maakte een lekkere nacht. Na het ontbijt sprongen we op onze MTB om delen van het parcours te verkennen. Uiteraard heel dik ingepakt, want ook op Ameland is het koud. Na nog een paar uurtjes relaxen op de hotelkamer was het tijd voor de warming-up en de wedstrijd. Aangezien ik het nog steeds niet al te warm vond had ik me warm aangekleed, wat niet voorkwam dat ik het vooral tegen de wind in best koud had.

Direct na de start zat ik in een mooi mannengroepje. Het voelde als een ontspannen vlot tempo precies volgens plan. Na een stukje verhard en een stukje onverhard tussen de bomen kwam het eerste deel strand. De verkenning in de ochtend bleek zeer waardevol, want zo wist ik precies wat voor mij de ideale looplijn was. Toen we bij vijf kilometer voor de tweede keer het strand opgingen liepen we nog steeds in een mooi groepje. Ik genoot niet van de kou, maar wel van het weer, de omgeving en het heerlijke hardloopgevoel van vandaag. Bij 8km gingen we het strand af en tot mijn verbazing liepen we nog maar met z'n drieën. De verbazing kwam, doordat ik al snel de kop nam en niet meer omgekeken had tot vlak voor de strandopgang. Het strand was vandaag deels een ijsbaan, maar dat terzijde. Op en af over de schelpenpaden door de duinen was ik helemaal in mijn element en zou de beide mannen bijna lossen, maar dan zou ik in mijn eentje de (best wel forse en koude) tegenwind op de terugweg moeten trotseren. Dus moedigde ik ze aan om mee te gaan. Één haakte af één ging mee. Leuk dat dit een oud atleet van Bram (Wassenaar) was, Peterjan Hardebol. Vanaf kilometer 9 liepen we samen t/m de finish. Samen lopen, soms wat kletsen en ik die een beetje mocht schuilen tegen de wind. Op de draaien, keren en wind mee stukjes ging ik op kop. En zo liepen we tezamen naar de finish. Nog steeds ontspannen en het gevoel van:"lekkere vlotte duurloop, mooie marathontraining" Zie ik ineens de klok bij het opdraaien van de finishstraat op 1.14 staan. "Huh?", dacht ik. Blijkt dat ik een parcoursrecord gelopen heb. Ik snap het ook niet, maar wat geeft dit een goed gevoel. Niet persé dat parcoursrecord, ja dat is leuk, maar een 1.14 en dat met dit gevoel, zonder zwaar linker been!, sterkt het vertrouwen nog meer in de aanloop naar de marathon van Sevilla op 19 februari

Lees verder

Okay 7-Heuvelenloop

Mijn 15km en 7-Heuvelenloop debuut. Op voorhand had ik er veel zin in, nieuwsgierig waar ik sta en zin om weer te strijden. Vandaag waren die wedstrijdkriebels er niet, maar goed dat hoeft nog niet alles te zeggen. Ook tijdens de warming-up, kwamen die kriebels niet en ook niet in het startvak. Toen het startschot ging zat ik wel snel in een lekkere en comfortabele tred. Ik had me voorgenomen om die eerste helft niet te gek te doen. En deed dat ook niet. Na de eerste helft was het plan te gaan racen, maar dat lukte me niet. Ik kwam er niet bij, zoals je andere atleten dat misschien wel eens hebt horen zeggen. Dat ik het maar niet warm kreeg droeg daar misschien ook een paar procentjes aan bij, maar was zeker niet de hoofdzaak.
Kijkend naar wat ik heb gedaan de afgelopen weken. Kijkend waar ik vandaan kom. En kijkend waar ik naartoe aan het werken ben had ik met een uitschieter mogelijk in de 51 laag gelopen, maar dan had ik de racemodus moeten kunnen vinden. Nu bleef ik het gevoel van net onder (langzamer dan) marathonontensiteit lopen houden en kwam er niet doorheen. Achteraf zag ik dat mijn hartslag precies bij dat gevoel paste en de hele wedstrijd heel constant was. Al die dingen meegenomen is een tijd rond de 52.30 okay voor nu. De grootste winst: geen last van een zwaar en vermoeid linkerbeen!

Ik blijf wekelijks mooie stapjes maken. Ja, er is wel eens een twijfeltje in mijn hoofd, maar het vertrouwen en geloof overheerst. Nog nooit stond ik er aan het begin van de marathonvoorbereiding zo goed voor als nu. Dat ik vandaag niet met de eersten kan strijden vind ik echt niet leuk, maar ik weet dat de basis goed is. En weet dat ik op die ene dag die telt, de marathondag, er kan staan en mooie dingen kan laten zien.

Last but not least. Ik won het klassement tussen Tjeerd en mij. De 4Mijl, de Lemelerbergloop en Zevenheuvelenloop opgeteld was ik de snelste. Een nieuwe onderlinge competitie zal niet lang opzich laten wachten, aangezien er hier dagelijks minimaal één wedstrijdje plaatsvindt in iets

Lees verder

Winst bij de Lemelerbergloop

Vandaag liep ik de Lemelerbergloop een cross (op en) rondom de Lemelerberg. 10,8km met heel veel hoogtemeters. Na een rondje inlopen had ik wel al door dat hard erin vliegen averechts zou werken. Verstandig als ik vandaag was, startte ik redelijk behoudend en kon vervolgens elke ronde van 3,8km iets sneller en intensiever lopen. Ik schoof op van plek 5 naar plek 4 (overall). In de laatste ronde liep ik steeds verder in op de nummer drie van dat moment, maar kon het toch niet redden. Achteraf bleek de nummer twee in de race te zijn uitgestapt, was ik toch nog derde overall. Voor mij zaten twee mannen. Wat betekent dat ik, ruimschoots, eerste dame werd met een parcoursrecord van ruim 6 minuten.
Met al die hoogtemeters lag het gemiddelde tempo niet super hoog, maar bij een cross is dat sowieso ondergeschikt aan hoe ke je wedstrijd loopt. De wedstrijd liep ik volgens plan. Ik heb onwijs genoten van het parcours en het publiek. Bovenal ben ik heel blij dat ik weer zonder klachten aan mijn been kon lopen. En ik denk dat ik geen betere prikkel dan dit had kunnen wensen voor de 7-Heuvelenloop over twee weken.

Al met al een geslaagde zaterdagmiddag op de Lemelerberg

Lees verder

De 4MIJL van Groningen

Zonder verwachtingen van start gegaan. Ik was vooral heel blij dat ik weer een startnummer op kon en mocht spelden vandaag! Van start tot finish een big smile en zelfs even een momentje een brok in mijn keel.
Gevoel voor tempo, tijd en intensiteit waren ver te zoeken, maar dat is logisch na zoveel maanden niet racen en zo kort nadat ik weer ben begonnen met lopen.

De kop is er af!

Lees verder

Samen naar Parijs!

In 2006, na mijn ALO-opleiding klopte ik aan bij Bram Wassenaar  "Ik wil graag marathons lopen en naar de Olympische Spelen." Ik was 21, altijd veel en allround gesport, maar nooit met regelmaat of structuur getraind. Bram wilde mij "pas" op mijn 27ste/28ste laten debuteren. De weg der geleidelijkheid. In 2012 werd ik 27. Ik debuteerde en de Olympische vlam begon nog feller te branden. Inmiddels had ik bedacht:  ik wil naar drie Olympische Spelen. Rio2016 om te ervaren. Tokyo2020 om te presteren. Parijs2024 dichtbij huis om naast presteren, samen met familie, vrienden en fans mijn hardloopcarrière af te sluiten. In Rio(2016) kreeg ik te maken met een hitte beroerte en viel mijn prestatie mij behoorlijk tegen. Ik leerde veel en ging veel beter voorbereid naar Japan, Tokyo2020. Ik was in bloedvorm, maar de langslepende blessure (waar ik nu aan geopereerd ben) maakte dat ik niet naar kunnen kon presteren. Meerdere malen stond ik stil en wandelde. Al die tijd afgetrokken van mijn eindtijd had ik gewoon top 10 gelopen! Ja, ik was in mineur, maar was ook vastberaden om nu helder te krijgen wat me nu precies dwarszat. Al waren er nog eens 20 onderzoeken voor nodig ik zou niet weer genoegen nemen met "er is fysiek niets mis" of "misschien zit het tussen de oren". Ik gooide zelf wat opties op tafel. En de eerste bleek een schot in de roos: een bekneld bloedvat. Later bleek dat ik een beknelde lies- en bekkenslagader had. Meer daarover in de blogs op www.andreadeelstra.nl
De wind waait weer de goede kant op en de vlam brandt nog steeds! De wil om er elke dag voor te gaan, en mijn droomdoel te verwezenlijken: Parijs2024 mijn 3e Olympische marathon. De liquide middelen zijn door twee jaren met Corona met als gevolg afgelaste wedstrijden en terugtrekken van sponsoren, minimaal. En het reservepotje werd vorig jaar leeggeslurpt, toen ik werd aangereden op de snelweg.
Maar ik gooi het bijltje er niet bij neer! Naast mijn sport werk ik samen met mijn vriend Tjeerd Popkema  hard om ons bedrijf Hardloopbegeleidingopmaat groter te maken, werk ik soms een paar uurtjes in de slagerij hier in het dorp, verzorg clinics, geef presentaties en ben freelance gymleraar. Ik vind alles leuk en werk graag hard, maar het mag t/m 2024 niet ten koste gaan van mijn sport. Om de sport nog twee jaar op de eerste plaats te kunnen zetten ben ik opzoek naar partners / sponsoren
Voor de ideale route naar Parijs2024 ben ik op jaarbasis €25.000 tot €30.000 nodig:
-trainingsstages (het jaar rond ideale trainingsomstandigheden creëren)
-medisch en verzorging -trainingsbegeleiding
-alternatief trainen
-reiskosten
-sportvoeding
-schoenen
-overig materiaal

Heb je ideeën over een mooie samenwerking? Wil je mij inhuren voor een clinic of presentatie? Heb je interesse in mijn kledinglijn (ook voor bedrijfssportkleding) Dan kom ik graag in contact!

Delen van dit bericht of mijn verhaal op een andere wijze verspreiden wordt gewaardeerd!

Lees verder